Emmer.

Nog steeds vergeet ik dat er is
de ongeboren ruimte.
Er is daar plaats voor hindernis,
voor schaamte en voor schuinte.

Wat er zich in voordoet
is ervan gemaakt,
of het nu bitter is of zoet,
in bont gehuld of naakt.

Ik verlies dat uit het oog,
gefascineerd door lijn en boog
van wat zich door het zwerk bewoog
en of het laag of hoger vloog
waardoor ik mijn begrip belemmer
want vol of leeg: hetzelfde blijft de emmer.