Wat zo hoog leek en verheven:
hier is dit alles vloer.
Zwarte dood en kostbaar leven
zijn hetzelfde voor de boer.
Alles is hem om het even:
wat hij loog en wat hij zwoer.
Hij hoeft hier niets meer na te streven
want hij ging voorbij zijn moer.
Er is geen nemen meer of geven,
hij hoeft niet slim te zijn of stoer.
Hier klinkt de kreet: "ik ben!"
Dat is tegelijkertijd de poort
naar dat wat ik niet ken:
het eerste en het laatste woord.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten