Te snel heb ik mij afgesloten
en wie mij zocht verstoten.
Ik ging mijn eigen gang
en leek voor niemand bang.
Verloor daarmee mijn openheid
en spaarde kool noch geit.
Een pelgrim die met deuren smijt
heeft snel een beetje spijt.
Die flits, al dooft hij nog zo gauw,
is er toch een van berouw.
Ik sta te rillen in de kou
omdat ik mis van wie ik hou.
En zo, al zit ik in het nauw,
heb ik een grond waarop ik bouw.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten