Gevolgd door je spoor
kruip je zo langzaam door
dat je lijkt stil te staan,
net zoals de maan.
Dit komt door mijn ongeduld
dat om nieuwe feiten brult
en wat gebeurt in't duister hult.
Zo wordt geheel vervuld
wat eerder werd geschreven:
dat steden zullen beven.
Dit alles is niet nodig
en wordt weer overbodig
als ik je voort zie kruipen
terwijl de regens druipen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten