Er wordt een bord met soep gegeten.
Dat ik dit doe ben ik vergeten.
Er is nu niemand om te weten
noch een maat om mee te meten.
De soep reist door mijn darmen
en voedert borst en armen
die met een groot erbarmen
mijn hart en ziel verwarmen.
Dit ik dat ik vergat
is dat wat ook zichzelf nog at.
Intussen draait de wereld door
en't volk staat als een pelgrimskoor
op bus en tram te wachten
en herstelt zijn krachten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten