Voor Jeannine Suurmond en Nelleke en Doris Heierman.
De hele winter stak zij dood
haar loten in de lucht.
Het leek dat al haar leven vlood,
wat overbleef was klucht.
Nu gaan haar knoppen zwellen
zelfs aan een geknakte tak
als wil zij mij vertellen:
ik nam je op de hak
door mij als brandhout voor te doen,
maar dat was enkel toen.
Nu kom ik je verrassen
met bloemen die goed passen
bij je winterse gehechtheid
want je wilde mij niet kwijt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten