Wind.

een navertelling.

Sam vierde zijn huwelijksdag
en was blij dat men hem zag.
Velen waren er gekomen
om het altaar te omzomen.

Hij stond al voor de priester klaar
om het jawoord uit te spreken
toen het leek of een sigaar
uit zijn bilspleet wilde steken.

Hij liet een vreselijke wind
die bedwelmde vrouw en kind.
De bruiloft werd in een klap zwart
en de moed ontzonk zijn hart.

Hij sloeg de handen voor zijn ogen
en is toen ijlings weggesneld,
op een lange reis getogen
en heeft zich nergens meer gemeld.

Hij leefde in een verre streek,
eenzaam, ziek, verzwakt en bleek.
Hij miste erg zijn vaderland
en liep eens terug weer langs het strand.

Er was een lange tijd verstreken.
Nu wilde hij weer iemand spreken,
maar hij schaamde zich nog diep
dus kwam hij terug in het geniep.

Hij had zich goed vermomd,
sloop zo door de voorstad rond,
heeft het er toen op gewaagd
en een oude vrouw gevraagd:

"Ooit wel eens van Sam gehoord?"
"Bedoel je die soms van die wind?"
was het antwoord prompt, gezwind.
Toen vluchtte Sam en vliegt nog voort.