Soms raak ik danig van de kaart
door gewoel dat mij niet spaart.
Ik beef dan mee met hoop en vrees
als ik de laatste nieuwtjes lees
maar meestal trekt het snel voorbij
en heb ik weer mijn handen vrij.
Het was weer eens een storm
in het bekende glaasje water.
De opwinding, enorm,
is alweer weg, wat later.
Ik zie dat altijd achteraf.
't Wordt tijd dat ik dit overhevel
naar het heden uit dat graf
en zo het zijn til uit de nevel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten