Als de hemelen gaan splijten
dalen woorden neer van boven
die mijn wonden openrijten
en mij van mijn rust beroven.
Ik kan niemand iets verwijten
want ik wil ze zelf geloven.
De pijlen zijn op mij gericht
maar ineens word ik verlicht:
zonder dader is de plicht,
geen persoon treft het gericht.
Ik had mijzelve aangenomen
maar vervlieg nu met mijn dromen.
Hoewel het leven voort blijft stromen
zal er niemand meer om komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten