Ik kan mij van het zijn niet scheiden
dus is de wereld deel van mij.
Daaruit volgt dat ik doe lijden
want men is maar zelden vrij.
Pijn en angst en nederlagen
en de zware last der dagen
tot het einde in de dood
zijn als slangen in mijn schoot.
Ik ben de stof van alle kwalen
die op de hele mensheid dalen.
Hoe kan ik dit afbetalen
als men ooit zijn gram komt halen?
Dat is gemakkelijk genoeg:
als ik uitdoof als een vlam
ben ik voor de straf te vroeg,
zonder schaduw, zonder stam.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten