Tegelijkertijd.

Ik heb nog een blokkendoos
waarmee ik mij vaak verpoos.
Ik stapel stukken op elkaar,
vorm een wand waarnaar ik staar
of ik maak een stevig fort
waarop ik projecties stort.

Als mij dat dan weer gaat vervelen
of mijn aandacht gaat zich delen,
hef ik op een grote bal
en laat die los op dit heelal.

Op de vloer, zo mooi betegeld,
wordt er dan ineens gekegeld
en raakt de hele zaak ontregeld.
Chaos is daarmee bezegeld.