Voor Rombout van den Nieuwenhof.
In plaats van vrij te zijn ben ik gebonden,
door noodverband en crêpepapier omwonden.
Het ruime sop heb ik nog niet gevonden
omdat ik te bang ben voor mijn wonden.
Ik houd mij met die angsten bezig,
ben daardoor wazig en afwezig,
maak geen gebruik van mijn vermogen
en moet onzekerheid gedogen.
Wanneer ik mij niet blind blijf staren
en mijn tobben laat bedaren
zal de hemel op gaan klaren
en inzicht kan zich openbaren.
Als ik dan golven ga ontwaren,
gooi ik de trossen los en kan er varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten