Een gedicht ziet hier het licht
ongepland, zonder gewicht,
dat hoop'lijk geen verwarring sticht
maar voortgang uit zijn voegen licht.
Het gaat over verdwenen tijd,
dan is er ook geen tijd voor spijt
en is verwachting opgeheven.
Er is dan zelfs geen tijd voor leven
noch is er dan nog vrees of beven
en afgedaan heeft alle streven.
Maar ach, dit is onmogelijkheid:
beëindigen van tijd kost tijd.
En toch gebeurt het elke dag:
toen ik sliep wist ik niet dat ik lag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten