In een verloren lus
van 's levens labyrint
sta ik te wachten op de bus,
waarin ik geen genoegen vind.
Ik wil mij liever haasten
naar mijn volgende bestemming,
heb dus geen oog meer voor mijn naasten
en ben gegijzeld door beklemming.
Totdat ik loslaat elke remming
en gewoon laat komen
wat, begeleid door elke stemming,
door mijn lijf en bloed mag stromen.
Geklaard daardoor is elke klus
en ornament wordt plots de bus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten