Nog heb ik hier mijn hoofd
waarop mijn hand kan landen
en de boot die golven klooft
is onderweg naar stranden.
Maar als dit hoofd er niet meer is
dan zijn er ook geen ogen.
De hand grijpt dan voortdurend mis,
de kusten zijn vervlogen.
Tenzij ook de herinnering
met het verloren lijf verging.
Want anders zou een handeling
voor altijd blijven duren
als een lange wandeling
door harnassen en muren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten