Iets ritselt plots'ling in het koren,
dan is het stil weer als tevoren.
Dit heeft mij doen ontwaken,
ongedaan kan ik't niet maken.
Nu zit ik met gespitste oren
in de lange stille nacht
waarin het gloeiend ochtendgloren
verder weg ligt dan gedacht.
Opgeschrikt, op mijn qui vive,
ben ik wakker als de dieven
die in de duisternis gaan stelen
om met hun buit te spelen.
Onthutsend groot de hemelkluis
om mij heen, mij, kleine muis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten