Het afscheid komt eraan.
Ik weet niet goed hoe ik moet staan.
De deur staat inderdaad al open
maar er wordt nog teruggelopen.
Een gesprek, reeds afgerond
blijft toch hangen in de stond
waarin de deerne, struis en blond,
tuit de lippen van haar mond.
Ik had daar heel niet op gerekend
en weet niet wat het betekent.
De vlammen slaan mij plotsklaps uit:
ik ben ontmaskerd als schavuit.
Wat begon als mededogen
wordt door begeerte meegezogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten