Lange tijd hield ik verborgen,
van de avond tot de morgen,
hoe ik altijd van je hield,
had nog niet voor je geknield.
Daarom kon je zonder zorgen
naar je kamertje toe gaan.
Alles leek je rust te borgen.
Ik hield afstand als de maan.
Ja, het wat toen zeker beter
maar ineens werd ik veel heter
kon mij niet meer goed bedwingen,
ging toen rare liedjes zingen
en nu kruip je door mijn huis,
zo voorzichtig als een muis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten