Balancerend op de rand
van komiek en irritant,
kan ik het maar niet nalaten
te verschijnen in je straten
met een ruiker in mijn hand,
komend uit mijn reservaten.
Je zou mij allicht gaan haten
als't je ontgaat hoe mijn verstand
ophoudt in ontheemde gaten
waar geen lucht meer is of land.
Toch leef ik daar nog verlaten
waar verholen hartstocht brandt,
ben daar steeds in alle staten,
aan waanzinnigen verwant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten