Ik probeer uw hart te raken,
telkens u het hof te maken,
maar krijg daarop geen respons
en word lichter dan een ons.
Uw valleien, zacht als dons,
heb ik nog niet mogen smaken.
Steeds geeft u mij weer de bons,
bent tot nu niet te genaken.
Ik zou graag uw code kraken
en het liefste als een spons
drenkend mij met u vermaken,
heel intiem en onder ons.
Maar geen weerklank vindt mijn ode.
Is beminnen uit de mode?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten