Mijn geliefde is nu heen
en zo ben ik weer alleen,
zit weer eenzaam op mijn stoel,
ben verstoken van een doel.
Ik herinner mij een boel.
Terwijl ik mijn weemoed voel,
die verdrietig is en zwoel,
wordt de avond langzaam koel.
Maar dan sta ik maar eens op
waarmee ik 't gepieker stop,
roer wat later in mijn pap
in de keuken, net als toen.
Met zo'n kleine blijdschap
moet ik het weer doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten