Als ik praat over mijn geest
doe ik dat heel onbedeesd
alsof ik weet wat ik bedoel
terwijl ik hem toch nergens voel.
Ofschoon hij gedachten leest
is hij zelf niet warm of koel,
er misschien zelfs nooit geweest
ook al bied ik hem een stoel.
Weet ik wel of hij er is
of grijp ik alleen maar mis
als ik naar zijn vormen gis?
Hij is gladder dan een vis.
Alles is van hem gemaakt
maar hij zelf wordt nooit gesmaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten