Laat ik realistisch zijn
en erkennen dat de pijn
die ik voel aan mij behoort.
Dan richt ik niet meer het woord
tot een ander met verwijt
maar betuig mijn diepe spijt
dat ik eerder dit nog deed
terwijl ik nu beter weet.
Dan houd ik de wereld schoon,
een paleis waarin ik woon,
en word ik steeds verder rein
door het schrijnen van die pijn.
Zelfs azijn wordt dan weer wijn
en men kan gelukkig zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten