Alles gaat steeds maar voorbij.
Zelfs geen restje blijft bij mij
van wat ik verworven heb:
op termijn blijkt alles nep.
Dit is toch maar al te waar
maar ik leef er heel niet naar.
Telkens hoop ik iets te krijgen
door mijn spreken en mijn zwijgen.
Wanneer geef ik dit eens op?
Het is beter dat ik stop
met nog iets maar te proberen.
Laat ik nu het leven eren
dat zich voortspoedt in galop
en geen vrees zal mij dan deren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten