Jij riep hartstocht in mij op
maar ontsprong direct de dans.
Met de kous nu op mijn kop
ben ik heden zonder kans
mijn verlangen te vervullen
en moet mij in zwijgen hullen.
Dat ik aldoor aan je denk
is jouw schitterend geschenk,
iets dat onverwoestbaar is
zonder boter bij de vis.
Je verzekert mij van leven
en van het voortdurend streven
naar, al is het maar voor even,
jouw gelaat te voelen beven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten