Gisteren had ik bezoek
en ineens zag ik een hoek
voor mij in mijn eigen huis
die, ontdaan van alle ruis
van mijn gangbare gedachten,
jarenlang heeft moeten wachten
op dit eigenste moment
om te zien of hij mij kent.
Zo werd ik nog nooit gezien
en met het plezier vandien
werd ik in een licht gedompeld
dat mijn oordeel overrompelt,
waarin ik niet langer grien
en geen stem nog mompelt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten