Heel de wereld is mijn huis
en van mij is het geruis
van het waaien door de bomen
en de schemering van dromen.
Soms gevangen in een buis,
dan weer tot het licht gekomen,
blijf ik daardoor steevast thuis,
heb geen reis ooit ondernomen
en al is er iets niet pluis
is ook dat mijn onderkomen.
Iedereen is daarmee gast
en zo word ik steeds verrast
door de stromewn van bezoek
in mijn kamer zonder hoek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten