De hemel vol met witte watten,
het blauw daarachter niet te vatten:
ik houd niet op mij te bezatten
aan wat zich schenkt aan mens en ratten.
Ik ben daarmee druk bezig
en tegelijk zozeer afwezig
dat ik niet eens waardeer
dat een aardige meneer
voorrang geeft in het verkeer:
ik wil direct weer meer.
Waarom niet even terug gegroet
onder de zon en gele maan
die mij vatten in de gloed
van vrienden die er staan?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten