Wij zijn vandaag met velen
die in dit leven delen
maar over duizend jaren
vergingen alle scharen
die nu het land bevolken
met vredespijp en dolken.
Ook lijkt het onomstreden
dat duizend jaar geleden
niemand uit dit heden
de aarde heeft betreden.
Dit samenzijn, zo hecht en vast,
krijgt zo iets van een poppenkast:
nu dansen in het tijdkozijn
Jan Klaassen en Katrijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten