Er was een tijd dat ik de dingen
zag als ruimte. Zelfs het zingen
gaf ik grafisch weer als lijn
die opsprong en weer neer. Zijn
was tot figuur geworden,
getekend op de borden.
Maar de ruimte los van dingen
had ik nooit gezien. Waar ze hingen
was slechts te bepalen
aan de hand van kaarten en verhalen.
Ik had er dus iets bijgehaald
waarvan't bestaan niet was bepaald.
Nu zie ik slechts de dingen
die hun eigen deuntje zingen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten