Soms zie ik door een floers
en weet niet welke koers
ik zal kiezen of bepalen
en of ik het zal halen
is maar helemaal de vraag.
Ik zie wegen in een vlaag
van inzicht door de nevel
als de zonbeschenen gevel
van een oud paleis:
toegang tot het paradijs.
Maar gewikkeld in velours
blijf ik de meeste tijd platvloers,
laat me door het gras verrassen
en moet op mijn tellen passen.
Mij te ontspannen staat mij vrij,
al is de reis nog niet voorbij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten