Alles lijkt zo consistent:
boterbloemen en graniet,
het stokje van de dirigent
en een oog dat alles ziet.
Boven de wijde oceaan
zie ik mist en wolken gaan
en nog verder daarvandaan
sterren aan de hemel staan.
Soms suizelt ook de wind
door de haren van een kind
of duizelen gezwind
duizend rafels van een lint.
Metafoor en stalactiet
zijn er dus: waarom niet niet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten