Hoor ik mijzelf niet te graag galmen?
Het is dan beter om te talmen
met het schrijven van een vers
tenzij het glanzend als een kers
gevonden wordt tussen de halmen
zonder naar eigendunk te walmen.
Het vers is dan van niemand
en niemand die het leest.
Het ligt zomaar in 't land,
verlaten en verweesd,
vrijelijk te stralen:
niemand die het op komt halen.
En meer dan druppels in de zee
zingen er and're verzen mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten