's Avonds laat op het station
is het zoel en donker.
De warme adem van de zon
sloeg daar neer en zonk er.
Een meisje zit niet ver van mij
eenzaam op een bankje.
Haar rok schuift op haar blanke dij
en vraagt om een bedankje.
Kort kruisen onze blikken
elkaar in de herkenning.
Dan keer ik in de strikken
weer van aloude gewenning.
Ik sla mijn ogen neer,
en hul mij in 't vertrouwde zeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten