Als ik onparijdig blijf
houd ik straks geen vriend meer over.
Het staat immers buiten kijf
dat ik pas een hart verover
als ik daarvoor zichtbaar kies
opdat ik het niet verlies.
Gaat mijn aandacht naar een ander
word ik als een buitenlander
die, misschien interessant,
toch vermijdt een hechte band.
Daardoor blijf ik eenzaam staan,
eenzaam als de volle maan.
Mensen komen, mensen gaan,
kruisen kort mijn vaste baan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten