Op een ochtend in de stad
ging ik eenmaal vroeg op pad.
Eerst was ik omringd door huizen
maar allengs gingen de sluizen
van het witte hemellicht
open en toen kreeg ik zicht
op het weidse platteland.
Dit ging boven mijn verstand.
In de verte stak een toren
uit boven het wuivend koren.
Ik kon ginds een koekoek horen
en zag elke wolk van voren.
Deze morgenstond bleef gloren
zonder zich aan iets te storen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten