In mijn blikveld valt iets wat
wel iets wegheeft van een gat.
Als ik kijk blijkt het een kraai
en zijn zwarte dek glanst fraai.
Maar de eerste indruk blijft
die het oppervlak verdrijft
van gepolitourde lak
en mij blootstelt aan een wak
waarin leven wordt ontlijfd
want ik heb hiervoor een zwak.
Hierdoor word ik meegevoerd
naar het hart van zijn bestaan.
Onbewapend en geroerd
kom ik bij zijn beven aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten