Soms kijkt mij mijn kat zo aan
alsof hij iets zeggen wil.
Daardoor raak ik aangedaan
maar intussen blijft het stil.
En ook ik kan niets bedenken
dat ik hem zou kunnen schenken
in de vorm van een woord
dat bij deze stilte hoort.
Daarom blijven wij maar kijken,
terwijl tijd is aan't verstrijken
en de stilte niet wil wijken,
door geen kik maar wordt verstoord.
Als een van ons het loodje legt
zal er nog niets zijn gezegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten