Geen tel heeft ooit een maat
omdat die pas ontstaat
wanneer ik hem verbind,
door middel van een lint,
met nog een and're tel,
als stippen op een vel.
De eerste is alweer voorbij
als pas de tweede komt.
Toch keert hij terug naar mij,
maar nu als punt vermomd.
Zo roep ik de ruimte op,
ook ruimte voor mijn kop,
die bergen en rivieren kent
en dient als ornament. *)
*): "Alles Vergangliches
ist nur ein Gleichnis."
Johann Wolfgang von Goethe.
Slotkoor, "Faust II".
Geen opmerkingen:
Een reactie posten