Dichtgeritst.

Ik blijf hier mijn leven lang
in hetzelfde lijf gevangen
totdat ik een ziekte vang
of, wie weet, zelfs word gehangen.

Hiervoor ben ik best wel bang.
Het doorkruist een diep verlangen
om er al maar door te zijn
zonder zorg, verdriet of pijn,
diep tot in de eeuwigheid
en ontheven aan de strijd.

Maar wellicht is dit een droom
die vervluchtigt als een boom
die ik waarneem in een flits
als ik 's nachts mijn tent dichtrits.