Een gebrek aan evenwicht
treedt er aan het licht
als ik wil gaan klagen
over 't aantal dagen
dat mij nog beschoren is
aan de aardse dis.
Ik heb alles toch ontvangen,
zomaar gratis en voor niets?
Waarom moet ik dan verlangen
naar het koesteren van iets
dat spontaan is opgekomen
maar vervliegen zal als dromen?
Wat ontstaan is zal vergaan
zoals fasen van de maan.
Als ik dat wil laten staan
tap ik aarde uit een kraan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten