Soms voel ik mij verveeld
en de wereld lijkt vergeeld.
Alles raakt bedekt met eelt
als de tijd wat nieuw is steelt
en er zakt een grauwe sluier
voor mijn ogen als ik kuier
door een voorraad van gebruiken
die niet al te fris meer ruiken.
Als ik dan in een appel bijt
splijt ineens de tijd:
ik heb dit duizendmaal gedaan
maar de hap groeit niet meer aan
en dit vruchtvlees schittert wit
voor het eerst op mijn gebit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten