voor Riëtte van der Plas.
Ik heb nogal een hoge fiets
en moet er dus aan denken
dat, als ik afstap, iets
voorkomt dat ik ga schenken
een valpartij op straat.
Maar ach, het is te laat:
bij het afscheid nemen
val ik van mijn toren.
Ik sta niet op mijn benen
en moet je nu gaan storen.
Want ik tuimel niet alleen
maar val over je heen.
Je vergeeft mij, lief, sereen,
ofschoon je viel op harde steen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten