Soms moet ik wijken voor bederf
en kan het lijken dat ik sterf.
Ik moet verlaten huis en erf,
kan zelfs niet klampen aan een nerf.
Dan krijg ik een goed bericht:
de ziekte is weer uit het zicht.
Dus heb ik weer respijt
en voor hernieuwde actie tijd.
Met frisse moed en opgelucht
kan ik terugzien op een klucht.
Wat mij hierbij dan ontgaat
is dat mijn laatste uur nog staat:
ondanks mijn rijke dromen
is het dichterbij gekomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten