Ik loop kriskras door het land
met een kompas in mijn hand.
Soms sla ik linksaf, dan weer rechts-,
en denk: "ik heb die keuze slechts".
Toch kan ik ook eens blijven staan
en laten wentelen de maan
langs de lichte sterrenbaan.
Ik kan mijn plannen laten gaan,
ze weg zien drijven, hiervandaan,
en ontwaken uit mijn waan.
Als ik dan zak door de kanalen
kom ik uit in lege zalen,
in een ruimte, onbetreden,
waarin de richtingen vergleden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten