Laatst moest ik blijdschap uiten
om een les mee af te sluiten
en wat eraan niet deugde
was dat ontbrak de vreugde.
Ik zat daarop in zak en as
en was beslist niet in mijn sas
met wat ik had beweerd -
ik had de boel versjteerd.
Toen zei ik: wacht eens effen,
ik zou toch ook kunnen beseffen
dat ik eerst nog goed moet zoeken
voordat ik iets doe uit de doeken
om pas dan te komen tot verheugen
dat beklijft in het geheugen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten