Wanneer wij van woestijnen dromen
en daarna aan die droom ontkomen
toont een ding zich duidelijk aan:
die woestenijen hebben nooit bestaan.
Het zou zo kunnen zijn dat wat nu gebeurt
al evenzeer een droom is die mijn leven kleurt.
De ruimte kan ik immers dromen
waarin de dingen gaan en komen.
Hetzelfde geldt niet voor de tijd:
weliswaar kan ik dromen van een stromen,
van een vrede en een strijd,
maar aan de duur is geen ontkomen
want dromen zelf vergt tijd.
Ook waken is uit duur genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten