Meestal ben ik veel te groot
waardoor ik mij dan stoot
en duur ik ook te lang
en dat maakt mij bang.
Liever ben ik maar een noot
in een wervelend concert.
Stromend door een open goot
wordt de weg mij niet versperd.
Al lijkt het dwaas en idioot
om te rennen als een hert,
ik ben gevrijwaard van de nood
die anders opgeworpen werd.
Niet langer ben ik trots
en daardoor zeker als een rots.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten