Het water staat in grachten stijf
en ik sjor zo mijn hijgend lijf
over de bruggen op mijn fiets
bevangen door het niets
dat ik amechtig wil vermijden
omdat ik bang ben voor het lijden.
Is het vrees om te verdwijnen
ofverwacht ik te verschijnen
in een wereld die ik zie
in mijn droom en fantasie
waardoor ik op pedalen trap
in de hoop dat ik ontsnap?
Ik zal het wel nooit weten
en trap verder als bezeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten