Als ik wat langer stil zit
begin ik te vervagen
en word ik langzaam wit
bij't verstrijken van de dagen.
Zo word ik dunner dan een krant
en allengs meer transparant
raak van zichtbaarheid de rand
en heb nog maar een kant.
Dan ben ik nog maar tekening
of een vergeten rekening
waardoor de lucht kan woelen
zonder iets te voelen.
Totdat er een sirene gaat
die mij met angst en beven slaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten